Anderhalve dag El Nido.

Zondag 29 januari.

's Ochtends krijg ik te horen dat de dorm is volgeboekt, dus of ik van kamer wil veranderen. Dat is prima, ga ik niet moeilijk over doen.

Ik heb dus een scooter vandaag. Het plan is om naar Nacpan beach te gaan, wat een stukje rijden is. Lekker weer zonder helm en hard gaan. De weg naar het strand is echt kut. Allemaal puntige stenen en ik had in Coron al gehoord dat de kans redelijk groot is dat je een lekke band krijgt. Die heb ik gelukkig niet gehad.
Ik ontmoet daar toevallig nog het Nederlandse stel die ik als enige zag de dag ervoor, maar zij trekken hun eigen plan. Ik vind dat niet erg, ik zit diep in mijn boek te lezen op het strand. Op een gegeven moment gaat het regenen, het is de hele dag al bewolkt, dus ik ga een tentje in aan het strand en bestel wat eten en drinken. Ik had het daarna wel gezien en wil nog even naar het ander strand ernaast, Calaan beach (?).
Ik geef nog een lift aan een Filipijnse dronkaard en als ik bij het stuk kom voor het andere strand wil hij niet van de scooter af. Hij wijst dat ik rechtdoor moet rijden. Gelukkig verteld een andere Filipino in hun eigen taal wat ik bedoelde in het engels te vertellen en hij stapt af.
Nadat ik dit strand ook heb gezien vertrek ik om nog naar een waterval te kijken en ik rij toevallig langs de dronkaard die nog ergens langs de weg staat. Hij maakt een stop gebaar en stop geluid, maar nu rij ik natuurlijk door.

De weg richting de waterval was ook weer verschrikkelijk. Bijna 4 kilometer klote stenen. Ook regent het weer, dat kan er ook nog bij.
Daar aangekomen staat er een stel met natuurlijk een lekke band. Gelukkig hebben ze al hulp. Zij komen net van de waterval.
De Filipijnen is het land van de entree kosten en ook hier moet ik php25 betalen, wat niks is natuurlijk. Er is alleen niemand. Dus ik doe het hek open (een bamboestok) en ga maar gewoon. Het is een flink stuk lopen en zo bijzonder is het niet uiteindelijk. Bij terugkomst is er nog steeds niemand, maar ik ben zo eerlijk om het geld neer te leggen.
Ik ga weer terug over die kloteweg en wil in El Nido gaan pinnen. Wat ik al had gelezen, dat is een ramp. Je moet echt genoeg meenemen, wat ik gelukkig wel had gedaan in Coron Town, maar het raakt toch op. Ik loop nog een meisje uit de dorm tegen het lijf, die verteld dat ze al php 9000 schuld heeft hier en daar, omdat de pinautomaten niet werken.
Mijn ABN pas werkt ook nergens hier en ik ben uiteindelijk genoodzaakt om mijn Visa te gebruiken, die werkt! Ik pin php15000, wat genoeg moet zijn voor mijn tijd op Palawan. Ik kan dan pas weer pinnen in Puerto Princesa, want tussen door is er niks om aan geld te komen.

Bij terugkomst in het hostel vraag ik naar mijn kamer en ik dacht dat ik zou verhuizen naar een andere dorm, maar ik krijg een privekamer met airco en eigen (warme!) douche. En ik hoef niet bij te betalen.
Ik heb weer wat internet en ik bel met Manja en kijk op FB. Ik zie een bericht van Konrad dat hij die avond in een van de strandbarretjes zal zijn. Wellicht komen we elkaar tegen. Ik ben wezen kijken, maar ik heb m niet meer gezien. Ik ga in El Nido eten en breng de scooter terug. Die verhuurder begint ineens te vertellen dat de tank niet vol genoeg is afgeleverd. En ik erop in. Dan zegt hij dat hij een geintje maakt. Maar waar de andere helm is gebleven, want hij had er twee meegegeven. Dus ook daar ga ik op in. Is het ook een grapje. Uiteindelijk moet ik mijn rijbewijs terug krijgen die ik had achter gelaten, maar die kan hij niet vinden. Maar ook dat blijkt een grapje. Sukkel ik...
Daarna neem ik een massage. Ik pak een tricycle terug en heb een ticket geboekt met een mini-van naar Port Barton.
Manja wilde mij verassen met het boeken van een slaapplek op haar kosten (lief) en zei dat ik het de volgende dag wel zou zien in een bericht waar ik slaap.