Underground River en Puerto Princesa

Vrijdag 3 februari

Vandaag in de planning: Underground River, die staat aangemerkt als een van de nieuwe 7 wereld wonderen. Het schijnt ook flink gepromoot te worden, wat wel goed is voor de regio.

Ik had al betaald en de jongen van Blue Bamboo zei dat ik maar gewoon naar de pier moest gaan, dan zag ik 'm daar wel. Niet dus en dan kom je ook echt niet op een bootje. Ik ben dus maar weer terug gelopen om te vragen waar wie en wat is? Toen ik terug was kwam hij ook net terug met zijn brommer. Ik ben hem denk ik mis gelopen.
Op de pier wordt ik aan Lola voorgesteld, die het een en ander regelt daar en ze verteld dat ik daar (wijzend naar de andere kant van het pleintje) met dat groepje mee kan. Ze zegt dat die jongen mij misschien wel leuk vind voor de grap. Ik heb een vriendin thuis zeg ik.
Ik had dat groepje de dag ervoor in het restaurant gezien (en gehoord) toen ik daar alleen mijn Kip curry at.
Het zijn Omar en Jody en Sophie, Becky en Anastasia (of zoiets).
De dames zitten ook in Blue Bamboo en Omar en Jody ergens anders dus.

Je wordt met een bangka boot naar een ander strand gebracht, waar de grot is. Het gaat als een geoliede machine, alle toeristen gaan per groep achter elkaar in de bootjes en iedereen krijgt een lifevest. Daar aangekomen stap je in een ander bootje, je krijgt ook een helm en je wordt door de grot gepeddeld. Ook krijg je een apparaat met oordoppen, het is gelijk een audiotour. De gids die peddeld en verder niks zegt, schijnt met zijn lamp op bepaalde plekken in de grot, waar op dat moment over verteld wordt. Soms loopt hij iets op de zaken vooruit, zodat het niet helemaal synchroom gaat. Het is een apart verhaal, waarbij ze overal een naampje aan gegeven hebben. Vooral als er verteld word dat stalachtieten eruit zien als groenten. Eigenlijk is de audio een beetje belachelijk.
Het is best bijzonder verder, maar gewoon een grot waar je doorheen vaart. Wat ik wel mooi vond zijn de enorme ruimtes die zich ontwikkeld hebben, soms tot 60 meter hoogte. Met name het deel dat The Cathedral genoemd word, met zijn natuurlijk gevormde sculpturen. Hier worden allemaal bijbelse figuen in gezien. Ook het enorme aantal vliermuizen dat er hangt is indrukwekkend. Het geheel duurt 45 minuten.
Na afloop wil ik de Monkey Trail lopen, maar dat moet met een gids en daar heb ik geen trek in. Ik ga uiteindelijk met dit groepje mee.

Uiteraard raak ik met mijn nieuwe vrienden voor 48 uur in gesprek. Becky en Sophie reizen al 4 1/2 jaar, wat ik indrukwekkend vind en Omar en Jody 3 maanden. Anastasia (?) weet ik weinig van eigenlijk, behalve dat ze een oostblok achtergrond heeft en uit Australie komt. Maar O&J zijn een homo stel uit London en Omar kan niet veel meer homo zijn, maar ze zijn echt hartstikke grappig.
Wij gaan nog even naar de waterval toe via een enorm klote pad met stenen. Daar aangekomen gaat Omar in z'n onderbroek en gouden ketting echt enorme gay foto's maken onder de waterval. Er worden poses aangenomen die vrouwelijke modelen maken voor tijdschriften, maar ik lach me kapot. Hij is duidelijk altijd zichzelf en ik vind dat wel grappig, net als de rest. Hij weet me te vertellen dat ik hele mooie groene ogen heb en maakt ook een foto van mijn alien tattoo.
Terug op het strand besluiten we een biertje te gaan drinken. Ik neem er natuurlijk ook een. Een halve liter Red Horse. Ik begin nu ook al aan de halve liters... Ook kom ik eindelijk iemand tegen die de houtworm verkoopt, Tamilok en ik koop een zakje voor PHP100. Het is slijmerig en heeft inderdaad iets weg van oester. (De dagen erna, zeker 6 plas ik uit mijn kont, niet normaal.)
Op een gegeven moment spreken we af dat we 's avonds wat gaan eten en dat we even naar het hotel gaan om te ontspannen.
Bij Blue Bamboo drink ik samen met S&B nog een bier en ik ga daarna douchen. Ik probeer mijn tas opnieuw in te pakken, maar merk dat ik fucking aangeschoten ben. WTF?! Tijd om te slapen. Wij hebben om 19:00 afgesproken bij een restaurant.

Ik kom te laat en J&O nog later. S&B begonnen al te twijvelen aan de afgesproken tijd. We beginnen met bier, maar we willen hier niet eten, want hier zijn we al geweest. Het Hollandse stel die ik dus ook van Blue Bamboo ken en de bus, zitten er toevallig ook en zij zegt dat we een restaurant aan de andere kant van het Sheridan moeten proberen. We raken ook in contact daar met Denise, een Duitse en stellen voor dat ze meegaat. Ze zit daar maar alleen aan tafel, alleen heeft ze al wat besteld. Dus gaan we bij haar zitten. Zij komt net van een 10-daagse yoga retraite en heeft alleen maar vegatarisch gegeten, tijd voor inktvis.

Als zij klaar is gaan we naar het andere restaurant, alleen het is dicht, op een vrijdag notabene. We lopen naar de buren en ik bestel een verse Grouper, die later verdomd lekker blijkt te smaken. We gaan nog meer bier drinken en het is hartstikke gezellig. Later blijkt dat Denise lesbisch is, hoeveel gay mensen kan je leren kennen op een dag in Sabang.
We maken het allemaal niet te laat eigenlijk, bijna iedereen gaat morgen vroeg met de bus naar Port Barton en ik naar Puerto.
Als ik bij mijn hut ben, ben ik gewoon voor het eerst dronken van bier. Dit is nieuw voor me.

Zaterdag 4 februari.

Ik word wakker met een kater. Het enige waar ik trek in heb is fruit en loop 15 minuten naar een kraampje waar ze mango's verkopen. Dit wordt mijn ontbijt en het smaakt heerlijk.
Om 9:45 zou ik, net als de rest bij de Jeepney staan, die om 10 uur vertrekt.
Dit wordt ook een nieuwe ervaring voor mij. Wij allen mogen op het dak, behalve Jody, want die wil niet dood zegt hij. Daar zitten we met tassen en al, samen met andere backpackers en Filipino's, afgeladen op weg naar het transferpoint.
Daar aangekomen mag ik blijven zitten, maar we nemen nog wel afscheid van elkaar. Zij kunnen verder met een mini-van en ik mag oncomfortabel op het dak blijven met een Frans gezin van drie personen. Meneer en ik nemen het ervan en gaan zo goed als het kan languit liggen en dit drie uur lang. Wel even insmeren.
Voordat we Puerto inrijden moeten we nog wel even van het dak en onszelf in de Jeepney proppen, vanwege de politie.
Bij de terminal aangekomen word ik overspoeld door tricycle drivers die mij ergens naartoe willen brengen. Ik probeer ze af te schudden en vraag iets verder aan een eenling tricycle of hij me naar TraveLite hostel kan brengen en uiteraard doet hij dat.
Mijn hostel is heel prima en het is aardig personeel. De gezamelijke ruimte is de gallerij en het ziet er schoon uit.
's Avonds loop ik wat rond en ga eten bij ChowKing. Ik zie dan zelfs nog buiten Asha en Kiia lopen, maar ik zit binnen te wachten op mijn eten en kan ze niet aanspreken.
Mijn indruk van Puerto is dat het een lelijke stad is en dat je er verder niks te zoeken hebt.


Zondag 5 februari.

Vandaag vertrek ik met het vliegtuig naar Bohol, maar 's avonds pas. Ik moet me zien te vermaken. Tijd voor internetcafes en een scooter huren voor te veel geld. Deze jongen wil m niet verhuren voor een halve dag, maar ik heb anders weinig te doen en ik wil toch wat plekken bezoeken binnen Puerto. Dan maar teveel betalen voor een hele dag.
Ik ga naar Viet Ville, waar ooit Vietnamese vluchtelingen zaten, maar nu vervallen is. Het is niet heel boeiend. Er staat nu wel een restaurant.
Ik ga naar de Baywalk, wat er troosteloos uitziet (overdag in ieder geval wel). Ook ga ik naar het strand, waar veel Filipino's zijn en bestel een mango shake en een biertje (SanMig lemon). Ik zit daar alleen en als ik het op heb vertrek ik.
Voor avondeten wil ik mezelf maar eens verwennen voor mijn laatste dag Palawan en ga naar CaptainRib, maar bestel geen vlees, maar gamba's. Het smaakt mij enorm goed en ik bestel ook nog een bananasplit, wat ook heerlijk is. Het is ook allemaal wel iets duurder.
Daarbij probeer ik SanMig apple, wat ik leeg giet in de struiken, het is niet te zuipen.

Om 18:30, als ik inmiddels heb uitgechecked, breng ik de scooter terug met mijn tas op mijn rug. Het is nog 2km naar de luchthaven en die loop ik met backpack.
Daar aangekomen en mijn tas door de x-ray moet, wordt mijn spuitbus uit mijn tas gehaald en ze vraagt wat het is. Ja, verf en uhmm, vergeten gewoon. Ze gooit het maar weg. Ik heb er nog twee in mijn etui gelukkig.
Daar op het vliegveld, waar ik zit te wachten, is mijn anti-diarree pil uitgewerkt. Ik krijg zware krampen en moet mezelf tot drie keer toe naar de wc haasten. Gelukkig nog wat pillen in mijn tas en na een uur voel ik me weer veilig.

In Cebu aangekomen moet ik naar mijn hotel (Island Stay Hotel) zien te komen met de taxi. Je hebt de witte en de gele. De witte zijn goedkoper en hebben een dikke rij en de gele airport taxi's hebben dus geen rij, maar zijn net iets duurder. Een meisje komt naar mij toe en vraagt waar ik heen ga. Blijkbaar zitten onze hotels vlak bij elkaar als we op Maps.me kijken en ze vraagt of we de kosten zullen delen. Goed idee! Heerlijk dat Backpacken. Ze heet Emma en ze komt uit Zweden. We hebben een goed gesprek zolang het duurt en zij moet er als eerste uit en nemen afscheid.
Ik zit 2 km verder. Ik krijg een heel fijn kamertje, niet groot, maar een fijn bed met warme douche en airco en zelfs tv. Het kost iets meer, namelijk 21 euro, maar voor een nacht is dat wel prettig.
Ik heb lekkere trek en loop naar de 7-Eleven (yes!!). Ik zie in een zijstraat al de silouetten van prostituees en als ik terug loop, wat 100 meter is, word ik aangesproken door een verschrikkelijk lelijke ladyboy terwijl ze meeloopt.
Waar ga ik naar toe? Ik wil met je praten. Heb je een vriendin, ja zeg ik. Nou, waar is ze dan? Ik zeg, ik heb geen tijd voor je. Toen kwam het hoge woord eruit hoor, "I wanna make out with you". Gatverdamme! Hij/zij blijft aandringen en ik zeg fuck off en loop naar binnen bij mijn hotel.
De nachtbewaker heeft het mogen aanschouwen en verteld me dat dit hier in deze wijk normaal is. Ze doen verder niemand kwaad. Ok dan.
In ieder geval heb ik wel mijn Kittykat Greentea kunnen kopen.
Het is al laat en ik wil vroeg op om de ferry naar Tagbilaran/Bohol te halen, dus ik ga slapen.