Tijd zat om te wachten.
Door: ikbenstickersplakken
Blijf op de hoogte en volg Jeoffrey
29 Oktober 2010 | Indonesië, Batavia
Zondag 24 oktober.
Vanuit Senaru wilden we langs de oostkust naar Kuta Lombok rijden, maar onderweg raakte de motor overhit. We zijn na een poosje toen de wijzer echt omhoog ging gestopt om eens onder de motorkap te kijken. Maar die kregen we niet open, nergens een handel te vinden. Ondertussen kwamen er wat lokalen kijken naar buitenlanders die gestrand waren in hun dorp. Ze spraken geen engels, maar 'mechanic' begrepen ze wel. Ze wezen naar een richting en ze praten in hun taal, waar we niks van begrepen natuurlijk. Toen hielden ze een scooter aan, die ze kende denk ik, en die is voor ons uitgereden naar een wat afgelegen pand. De mensen die daar zaten waren verrast, twee buitenlanders bij hun op het terrein, maar ze waren heel vriendelijk. Ze kwamen met z'n tienen om de auto staan en een sprak er een beetje engels. ik had wel het idee dat ze wisten wat ze deden, want je weet maar nooit in dit geval.
Nadat zij ook de handel niet konden vinden en dus de kap niet open kregen, kwam ik op het idee om in het dashbordkastje te kijken. En ja, de handel zat daarin verstopt.
We dachten eerst dat het de olie kon zijn, maar die was goed. Het probleem was dat er geen druppel koelvloeistof meer in zat. Ze haalden een vat met water. Zo een die je op een waterautomaat zet, voor je bekertje water, je weet wel. Ze gingen ook nog met een compresor met lucht proberen de motor af te koelen en daarna hebben ze 'm bijgevuld, waardoor dat ding weer goed liep. We hebben nog geld aangeboden, maar ze wilden het niet. Dat was zeer vriendelijk en eindelijk konden we verder. Wat een mazzel!
Het liep echt heel lekker daarna, want de wegen waren goed en het was praktisch rechtdoor.
In Permatan, een of ander dorp langs de oostkust, hebben we 7 uur gewacht op hulp omdat de gaskabel gebroken was. Na 3 uur zou er iemand zijn, na 4 1/2, na 6 en toen was er ook iemand. Die moest vanuit Senggigi komen, de andere kant van Lombok. Hele dag kwijt met niks doen. We hebben wat op het strand gehangen, wat niet een perfect strand was en in een tropische bushalte gezeten met de lokalen. Het is niet echt een bushalte, maar laat ik het zo maar even noemen. We moesten toch wachten, dus konden we net zo goed ergens eten, ergens. Dat werd lokaal bij een stalletje, heel lokaal zelfs, maar wel grappig. Twee mannen stonden hun plaats af aan ons, om daarna verder te schaken. Ook hier niks te kiezen. Rijst, sambal, bonen met sate. Maar de sate was koud, dus die hoefte ik niet. Je wilt de mevrouw niet beledigen, maar weet ik veel hoe lang het er al lag. Volgens mij leek er een stukje staart van een rat in te zitten. Jullie weten dat ik alles wil eten, maar geen koud vlees.
Op de terug weg, maar ook heen weg trek je veel bekijks. We zijn echt vreemden. Er is niet veel Indo te zien in mij als ik hen vergelijk, behalve postuur en lengte misschien.
In het donker worden we opgehaald in een normale auto. De terug reis naar Senggigi duurt ook nog eens 2 1/2 uur en dan nog een hotel zoeken. Geen Kuta meer dus, maar een boottrip terug naar Bali de volgende dag. De tickets krijgen we deels gecompenseerd, de hele dag dat we niet konden rijden, van degene waar we de auto van hebben gehuurd. We hebben een mooi hotel gevonden. Sanai cottages geloof ik dat het hete. Buiten centrum van Senggigi, dat wel, maar dat maakte deze dag niet meer uit.
Maandag 25 oktober.
Het hotel was zo mooi, voor een mooie prijs. Wat bleek achteraf, we zijn naar de verkeerde kamer gestuurd, die eigenlijk duurder was. Maar dit was een fout van de degene die de avond ervoor werkte, dus voor minder hadden we meer. Ik heb er foto's van gemaakt, die ik waarschijnlijk later, of nooit zal plaatsen.
We werden om 10:00 opgehaald voor de ferry naar Bali. Eerst moesten we naar de haven van Lembar wat 1 1/2 uur rijden was. Daarna wachten tot we de ferry op konden en daarna wachten tot die boot een keer vertrok en daarna nog eens 4 1/2 uur varen naar Bali. Dit is dus de slowboat. En wat rest nog, in een busje van Pandangbai naar Kuta rijden over wegen waar aan word gewerkt. Ik denk dat we er 18:30 waren.
Mijn reiscompagnon wist een goed hotel waar hij eerder was geweest, zodat we niet lang hoefden te zoeken. Daarna was het wel eens een keer tijd voor dinner en dit blog. Je leest veel hier, dus ik heb ook twee andere 2e hands boeken geruild en gekocht.
Volgende dag gaan we weer een auto huren en nu om Bali rond te rijden.
Vanuit Senaru wilden we langs de oostkust naar Kuta Lombok rijden, maar onderweg raakte de motor overhit. We zijn na een poosje toen de wijzer echt omhoog ging gestopt om eens onder de motorkap te kijken. Maar die kregen we niet open, nergens een handel te vinden. Ondertussen kwamen er wat lokalen kijken naar buitenlanders die gestrand waren in hun dorp. Ze spraken geen engels, maar 'mechanic' begrepen ze wel. Ze wezen naar een richting en ze praten in hun taal, waar we niks van begrepen natuurlijk. Toen hielden ze een scooter aan, die ze kende denk ik, en die is voor ons uitgereden naar een wat afgelegen pand. De mensen die daar zaten waren verrast, twee buitenlanders bij hun op het terrein, maar ze waren heel vriendelijk. Ze kwamen met z'n tienen om de auto staan en een sprak er een beetje engels. ik had wel het idee dat ze wisten wat ze deden, want je weet maar nooit in dit geval.
Nadat zij ook de handel niet konden vinden en dus de kap niet open kregen, kwam ik op het idee om in het dashbordkastje te kijken. En ja, de handel zat daarin verstopt.
We dachten eerst dat het de olie kon zijn, maar die was goed. Het probleem was dat er geen druppel koelvloeistof meer in zat. Ze haalden een vat met water. Zo een die je op een waterautomaat zet, voor je bekertje water, je weet wel. Ze gingen ook nog met een compresor met lucht proberen de motor af te koelen en daarna hebben ze 'm bijgevuld, waardoor dat ding weer goed liep. We hebben nog geld aangeboden, maar ze wilden het niet. Dat was zeer vriendelijk en eindelijk konden we verder. Wat een mazzel!
Het liep echt heel lekker daarna, want de wegen waren goed en het was praktisch rechtdoor.
In Permatan, een of ander dorp langs de oostkust, hebben we 7 uur gewacht op hulp omdat de gaskabel gebroken was. Na 3 uur zou er iemand zijn, na 4 1/2, na 6 en toen was er ook iemand. Die moest vanuit Senggigi komen, de andere kant van Lombok. Hele dag kwijt met niks doen. We hebben wat op het strand gehangen, wat niet een perfect strand was en in een tropische bushalte gezeten met de lokalen. Het is niet echt een bushalte, maar laat ik het zo maar even noemen. We moesten toch wachten, dus konden we net zo goed ergens eten, ergens. Dat werd lokaal bij een stalletje, heel lokaal zelfs, maar wel grappig. Twee mannen stonden hun plaats af aan ons, om daarna verder te schaken. Ook hier niks te kiezen. Rijst, sambal, bonen met sate. Maar de sate was koud, dus die hoefte ik niet. Je wilt de mevrouw niet beledigen, maar weet ik veel hoe lang het er al lag. Volgens mij leek er een stukje staart van een rat in te zitten. Jullie weten dat ik alles wil eten, maar geen koud vlees.
Op de terug weg, maar ook heen weg trek je veel bekijks. We zijn echt vreemden. Er is niet veel Indo te zien in mij als ik hen vergelijk, behalve postuur en lengte misschien.
In het donker worden we opgehaald in een normale auto. De terug reis naar Senggigi duurt ook nog eens 2 1/2 uur en dan nog een hotel zoeken. Geen Kuta meer dus, maar een boottrip terug naar Bali de volgende dag. De tickets krijgen we deels gecompenseerd, de hele dag dat we niet konden rijden, van degene waar we de auto van hebben gehuurd. We hebben een mooi hotel gevonden. Sanai cottages geloof ik dat het hete. Buiten centrum van Senggigi, dat wel, maar dat maakte deze dag niet meer uit.
Maandag 25 oktober.
Het hotel was zo mooi, voor een mooie prijs. Wat bleek achteraf, we zijn naar de verkeerde kamer gestuurd, die eigenlijk duurder was. Maar dit was een fout van de degene die de avond ervoor werkte, dus voor minder hadden we meer. Ik heb er foto's van gemaakt, die ik waarschijnlijk later, of nooit zal plaatsen.
We werden om 10:00 opgehaald voor de ferry naar Bali. Eerst moesten we naar de haven van Lembar wat 1 1/2 uur rijden was. Daarna wachten tot we de ferry op konden en daarna wachten tot die boot een keer vertrok en daarna nog eens 4 1/2 uur varen naar Bali. Dit is dus de slowboat. En wat rest nog, in een busje van Pandangbai naar Kuta rijden over wegen waar aan word gewerkt. Ik denk dat we er 18:30 waren.
Mijn reiscompagnon wist een goed hotel waar hij eerder was geweest, zodat we niet lang hoefden te zoeken. Daarna was het wel eens een keer tijd voor dinner en dit blog. Je leest veel hier, dus ik heb ook twee andere 2e hands boeken geruild en gekocht.
Volgende dag gaan we weer een auto huren en nu om Bali rond te rijden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
