Naar Koh Samui via Bangkok

Zondag 23 januari
In de ochtend moet ik een taxi regelen, om 9:00 welteverstaan, want anders kom je te laat voor de ferry naar de overkant en mis je de bus weer. Dat zou je zeggen tenminste. Aan de overkant heeft iedereen weet ik hoe lang gewacht op de bus die ons naar Bangkok zou brengen. Daarnaast was ie ook nog overboekt en was er veel gezeik naar het personeel toe, wat begrijpelijk was. Er werd gevraagd of mensen met een mini-van wilde, maar dat wilden vele niet. Ik ben maar gewoon in de grote bus gestapt zonder te vragen/klagen verder, want de degene die dat wel deden stonden gewoon nog buiten de bus. Er waren nog maar 6 plekjes over had ik geteld en er waren nog een tiental mensen over. Al met al, het duurde veel langer dan verwacht, maar dit is Thailand, of eigenlijk, dit is Azie.
We werden in Bangkok afgezet op Khao San road en het was al laat in de avond. Ik had het plan om maar in de buurt van het station te gaan slapen, want ik moet de volgende dag toch weer de trein nemen. Moet ik er vanaf hier eerst nog komen.
Eerst ben ik naar de Burger King bij Khao San gegaan om wat te eten en te betalen met 1000 baht, zodat ik vast wisselgeld had voor de taxi. Eindelijk weer eens een echte milkshake, een zeldzaamheid hier.
De taxi wil me afzetten voor de afzet prijs van 150 baht bij het station vanaf Khao San. Hij wil deze afstand niet met meter rijden? Dit is niet gek, dat willen er meer niet en dan zeg je dat je wat anders zoekt. Maar nu was ik na deze reis het zat om verder te zoeken en heb ik het maar gedaan. Ik weet dat ze meestal rond de 250 baht vragen zonder meter, dus ik ben nog voordelig afgezet ook.
Ik neem een guesthouse uit de LP die Train Inn heet, naast het station. Dit is een heel net kamertje met alles erop en eraan en dit is de goedkoopste die ze hadden.
's Avonds wandel ik wat rond rond het station, maar er is weinig te doen. Ik boek wel m'n treinticket voor de volgende dag.

De volgende ochtend check ik uit om 11:00. Ik breng me baggage naar het station, waar ze er de hele dag op letten voor 70 baht en nu moet ik me de hele dag zien te vermaken. De trein vertrekt pas om 19:25.
Ik wil nog steeds graag naar het Art & Gallery museum, maar daar aangekomen is het weer dicht. Alweer, want de eerste keer was na nieuwjaar toen die pas weer 4 januari open ging. Nu was het maandag, dan is het gewoon dicht. Dan maar zowat een groot deel van de dag doorgebracht in de shoppingmalls, kijken en bijna niks kopen. Ik heb wel weer een paar Reef slippers gekocht. Het derde paar slippers deze reis. De eerste die ik meenam waren al wat ouder, maar gingen kapot. De 2e heb ik in Indonesie gekocht. Paar mooie en prijzige Reefs ook, want ik dacht dat ik daar wel weer 3 jaar mee zou doen. Niet dus en nu heb ik weer een paar gekocht, maar de goedkoopste die ik kon vinden. Moet wel zeggen dat ik er ook iedere dag op loop natuurlijk.

De trein vertrekt precies optijd. ik heb een lowerbed geregeld en ik hoop voordat iedereen gaat slapen dat er nog leuke mensen om me heen komen zitten. Maar nee, ik krijg een oud Frans stel dat geen engels praat naast me en 2 Thaise vriendinnen tegen over me die alleen maar Thais praten. Niks te praten dus, ik erger me en ik zou willen dat ze hun Thaise kop een keer houden. Lame! Maar ik ben nog niet klaar, er zitten ook kakkerlakken in mijn hoekje en het lijkt wel of ik de enige ben die ze ziet. Ik sla er een stuk of tien dood en ik hoop dat ze later niet in m'n bed kruipen, of in mijn baggage. Dit was een mindere reis. Ik boek een vliegtuig voor de terugweg naar Bangkok.

25 januari t/m 6 februari
Op de boot naar Koh Samui bel ik mijn collega Barry dat ik onderweg ben. Hij en zijn vrouw Ada komen me ophalen en als ik van de pier loop komen zij tegelijk aan. Het is helaas niet zo mooi weer hier, maar dat zal toch wel veranderen??
We rijden naar hun huis, wat echt een mooi verblijf is en daar zal je in Nederland toch wel diep voor in je portemonnee moeten tasten, maar we zijn nu in Thailand, wat voor- en nadelen heeft om hier te wonen. Ik ontmoet ook de honden die het jaar ervoor kwamen aanwandelen en onder hun huis gingen liggen. Twee waren er toen nog pup en hun moeder. Ze heten Jesse, Sok en Blacky. Ook heb ik hun buurman George ontmoet die uit Engeland komt. Hij woont in een mooi huis ook, maar dat heeft zo z'n problemen. En die problemen komen weer voort uit Thai.

De rest van de tijd die ik verblijf doen we van alles. Van lekker niks doen tot een palmboompje + wat struiken omkappen. We halen boodschappen bij de TescoLotus en we rijden over het hele eiland. Ik zie het verschil met waar zij wonen en het toeristen gebied. Wat een rust. 's Avonds bekijken we wel eens een film en ik mag kijken hoe Barry z'n hobby uivoert, wat gitaar spelen en zingen is.
Hij heeft last van ratten die via de regenpijp over z'n dak lopen en die sluit hij af met kippengaas. Ook wordt er gestrooid met rattengif en op een gegeven moment onder het plaatsen van dat gaas ligt er een te slapen in de goot. Die heeft waarschijnlijk al van het gif gesnoept, want snel is ie niet meer. Die onsnapt via een pijp waar hij een poos bij het uiteinde blijft zitten. Barry geeft 'm een aantal behoorlijke klappen met een stok waardoor hij een bloedlip heeft en wat hersens verliest. Ik mag 'm daarna bij z'n staart in de bosjes gooien.
We hebben best veel regen en wolken gehad, maar zijn toch nog wel effe naar het strand geweest wanneer dat kon. Als de zon schijnt is het ook gelijk heet!
Zij kunnen BVN ontvangen via de sataliet en we kijken naar Vlaanderen Vakantieland. Normaal is dit leuk zo'n reisprogramma, maar dit keer heeft het echt geen waarde. En ik besef me maar al te goed waarom niet.
Het bijzonderste vond ik nog de reading die ik kreeg van Ada. Ik vind het spirituele best wel intressant en het zet je aan het denken en ik kreeg een gevoel van energie, zoiets...
De laatste avond gaan we nog naar een 'feest' van de andere buren. Dit is echt zo lame. Iedereen had moeten komen om te zien hoe het niet moet. Het enige wat grappig was, was dat er iemand in het zwembad viel.
Uiteindelijk toch niet al te laat naar bed, want ik vertrek de 7e naar Phuket. Iedereen zegt van ga er niet naar toe, maar ik wil toch nog effe kijken nu ik relatief dicht in de buurt ben. M'n laatste daagjes strandhangen daar. Ik kijk wel hoe het uitpakt.

Ik ben bijna 2 weken op bezoek geweest en ik was een beetje kwijt dat ik aan het backpacken was. Ik kom ineens tot rust. Niet om de 4 tot 6 dagen van plek veranderen en door waar ze wonen zijn er ook weinig toeristen om je heen. Je komt volledig tot stilstand als een kapitein die het gas van z'n boot haalt, zo kom je langzaam stil te staan. Was wel effe wennen.