Heuvels oplopen + ander dingen

Donderdag 28 oktober.

3:45 opgestaan om de zonsopkomst te gaan bekijken. Het was natuurlijk nog donker, maar niet heel koud. Het was wel wat frisser dan ik nu hier gewend ben. Denk dat het tussen de 15 en 20 graden was.
We werden met z'n tweeen opgehaald op twee scooters en naar een huisje gebracht, waar meisje stonden. Nah, meisjes, ik schatte ze ook rond de 30. De een kwam uit Bosnie en de ander uit Oostenrijk. Degene uit Bosnie woonde geloof ik 19 jaar in Oostenrijk. Dit kwam trouwens goed uit voor Slavenco, want ze spraken dezelfde taal.
De ochtend begon goed, het was een heldere lucht, maar het werd steeds mistiger onder het lopen. Af en toe zijn we gestopt voor wat rust, voor hun dan. Ik denk dat al dat geloop van mij me in een goede conditie heeft gekregen. Ik hield het goed uit al zeg ik het zelf. Maar het werd ook best zwaar uiteindelijk, maar dat was boven. Op de helft hebben we ook nog gerust, maar toen was het zo bewolkt, dat het met die zonsopkomst niks meer werd. Heel jammer, want hier kwamen we toch voor. Daarnaast kon je met een heldere lucht o.a. Lombok zien van grote afstand. Toch, de vulkaan krater was meestal goed zichtbaar, die ongeveer 700 meter breed is. Dus zo slecht was het ook weer niet en het is weer leuk om mee te maken.
Op het hoogste punt kregen we ons ontbijt die de gids mee had genomen. We hadden een gids natuurlijk. Een jongen van in de 20 die ook nog op school zat. Hij had maar 2 uur gelapen, omdat hij naar dat 15-daags festival was geweest. Later moest hij ook nog naar school. Hij deed dit al 7 jaar en was wel meer dan 100 keer die berg op en af gelopen.
Het ontbijt was een ei en toast met banaan. Die heeft hij gekookt in de hete lucht, met een gat in de rotsen van de vulkaan. Het was een wel wat mager ontbijt voor zo'n klim, maar het smaakte best.
Terwijl we een poos rust hielden en foto's maakte, spreekt mijn reismaat de gids onder vier ogen. We kunnen mee voor niks met de 'long walk'. Hij vind het niet erg, als we misschien daarna een fooitje geven. De dames hadden sowieso al betaald, als we er maar niks over zeiden. Dat hebben we gedaan. We hebben apen gezien en een hele heilige grot, waar bewoners in mediteren,bidden en zich afzonderen. Ook het middelpunt van de vulkaan, een diepe afgrond, indrukwekkend. Deze vukaan heeft vrij recent nog gewerkt, namelijk in de vorige eeuw nog.
Ik dacht dat mijn sandalen de ultieme test op de Cook Islands hadden gehad, maar dit was een betere. Ik heb geen bergschoenen en ook geen sokken, dus moest het maar op deze manier.
Naar beneden vond ik zwaarder dan naar boven, heb veel gezweet en het was beneden ook een stuk warmer geworden. Onderaan hebben we doei gezegd tegen de dames en zijn we naar het hotel gegaan, waar we de gids RP50000 hebben gegeven. Rond 10:00 hebben we nog ontbeten in het hotel, ingepakt en gedouched en daarna zijn we vertrokken.
We gingen weer een tempel bezoeken, de belangrijkste van allemaal. Pura Besakih. Ik vond ook dit een mooie, maar ik had het ook wel weer snel gezien en ik was ook wel moe, want ik had de afgelopen nacht maar 4 uur geslapen.

De terugreis was lang. In Kuta hebben we de auto weggebracht, een hotel gezocht, gegeten en slapen.

Vrijdag 29 oktober.

Heel weinig gedaan vandaag. Ik wilde een planning maken om naar Nusa Dua te gaan, maar daar is niks van terecht gekomen. Sind een kleine week had ik weer tijd voor mezelf, omdat we in verschillende hotels zitten. Wel naast elkaar, maar deze hadden allebei nog maar 1 kamer.
Ik ben naar een internet cafe gegaan, alweer, om m'n foto's en film te branden, wat ik nog steeds moest doen. De geheuhenkaart is bijna vol en ik wil die dvd's naar huis sturen. Ik heb wel alles op de exterene schijf staan, maar backup is ook niet verkeerd. Zeker als het veilig thuis is aangekomen. Maar, in het eeste internetcafe ging het tot twee keer fout. Twee dvd's weg kunnen gooien, wat heel zonde is. Gelukkig in een ander cafe lukte het wel, alleen moest wel twee keer zoveel betalen. Hier deden ze het voor me, met degelijke apparatuur. Na dit heb ik gegeten, naar het postkantoortje aan de overkant heb ik kleren gepost die ik toch niet draag en de dvd's natuurlijk. Ook de was laten doen, wat ook weer tijd was.
Ik kwam bij het postkantoor Slavenco tegen die deze dag jarig was en 34 werd. Ik mocht m'n Cook Island bier niet in het postpakket doen, dus heb ik het maar aan hem cadeau gedaan. Ik liep nog steeds met die fles rond, wat al gauw een halve kilo extra is. Trouwens, alle kleren die ik gepost heb, was ook al 3 kilo. Mijn rugzak is eindelijk wat lichter. Hij was heel blij met die fles, want het zal niet vaak voorkomen, zei hij, dat hij bier kan drinken uit de Cook Islands. Hij is een bierkenner, want hij had voor Inbev gwerkt. Zou een goed persoon geweest zijn om met Michiel te praten. Het was een souvenier, maar sorry...


Zaterdag 30 oktober.

Vandaag afscheid genomen van Slavenco die naar Ubud ging. Weer dat backpack ding, je leeft een week met elkaar en daarna zie je elkaar nooit meer misschien. Hij zei wel dat ik altijd welkom was in Montenegro. Ik heb z'n e-mail adres, omdat ik geen facebook wil en dus ook niet heb. Ik was weer alleen, maar niet voor lang. Ik had sinds de Cook Island niet op het blog van Cato gekeken en dacht laat ik dat nu eens doen. Met de vertaler van google wordt je er niet veel wijzer van, maar ik begreep dat hij net in Bali was aangekomen. Dat is grappig, misschien kom ik 'm weer tegen. Dus ik naar het strand voor een poosje, wat te eten gehaald tussendoor en terug naar het strand. Kom ik hem tegen, met een vriend van hem met wie hij had gereisd in Australie.
We hebben 's avonds wat gegeten en daarna zijn we gaan Zuipen. Je hebt hier behoorlijk goedkope cocktails en lange happy hours. Je krijgt een bandje om je arm, of hoofd, wat je maar wil en dat betekend voor een bepaalde tijd, 2 voor 1. Dus alle drank, ook cocktails 2 voor 1. Nou, dan weet je het wel. We stonden uiteindelijk alle drie met een pinda te dansen, nah dansen, ik... Ik deed me best. Maar we zij alle drie gewoon naar ons hotel gegaan, maar het had niet zo hoeven zijn, eigenlijk. En voor mij had het helemaal niet zo hoeven zijn, want onderweg, ik was alleen, omdat zij ergens anders slapen, werd weer voor betaalde sex gevraagd door eentje die op de scooter voorbij kwam. Nee, zo voelde ik me niet, maar ik ga niet betalen, ook al is het maar een tientje. Het staat wel op m'n bucketlist, maar niet met zo een. Dus heb ik maar gratis een kort praatje gehouden. Ze was wel eens in Holland geweest in Aalsmeer. Het was kort, omdat er nog een scooter met een pinda erop voorbij kwam en die begon om me heen de draaien en te knijpen en ze zei van alles als, sucky sucky en of dat al niet erg genoeg was kwam er nog een derde. Precies hetzelfde, ja en toen moest ik met met bezopen kop toch wel even een lachkick krijgen. Ze wilden weten waar m'n hotel was, maar ik vergeet steeds de naam, zodat ze denken dat je liegt, al sta je in de dezelfde straat te wijzen dat verderop de ingang is.
Ik vond het wel weer best en ben snel doorgelopen. Ze kwam me nog achteraan gereden om te kijken of ik wel echt daar naar binnen ging.
Ja, dit was dan wel weer grappig.