Thee drinken en lopen, maar niet tegelijk

17/18 november

Om 8:00 moesten ik en anderen op een bepaalde plek staan voor de terugreis naar Jerantut die ongeveer een uur duurde. Het was veel rijden deze ochtend en na het ontbijt in het NKS cafe heb ik afscheid genomen van de Edenaren, "Ik zie je vast nog wel eens", en om 10:30 vertrok ik met een paar anderen, waar we na 20 minuten weer konden overstappen. We waren nu begonnen aan een busreis van 3 uur en ik zat nu met 2 Nederlandse en 2 Vlaamingen in de bus. We hebben de hele weg gepraat, wat best lang is. In Tanah Rata aangekomen hebben we ook maar hetzelfde guesthouse genomen. Het was al laat in de middag (geloof ik?) en ik heb niet veel meer gedaan dan 's avonds met de 2 Nederlandse eten bij een Indiaas restaurant en daarna een Tiger biertje gedronken (geloof me, ik vind het nog steeds niet lekker, maar heb al meer bier gedronken deze vakantie dan wat ik nog niet eens in de afgelopen 10 jaar op heb). Terug in het guesthouse heb ik in m'n vinger gesneden. Ik wilde mijn stickers opmaat snijden, maar ik had geen lineaal, dus inproviseren. Ik had een lege doucheschuim fles die redelijk recht was. Als ik die nou eens langs de railing van het bed leg en ga snijden, dan word ie vast recht. VLATS! Echt vet uitgeschoten, zo m'n linkerwijsvinger in. Ik dacht serieus dat ik naar de dokter kon. Het heeft een half uur zitten bloeden terwijl ik het goed dicht drukte met wc papier. Toen het uiteindelijk minder werd, heb ik de EHBO-kit gepakt en afgedekt met een gaasje en pleisers. Wat een diepe vieze snee.

Volgende ochtend wilde ik lekker vroeg opstaan, omdat ik veel wilde gaan lopen. Ik wilde de bus pakken naar een theeplantage en dan terug lopen. Dat is ongeveer 6KM verder, als ik het goed heb. Maar ik was zo moe, ben maar blijven liggen. Ik had het ook koud gehad 's nachts. Het is hier in de bergen een beetje Nederlands voor/najaars weer, overdag is het lekker warm en 's avonds koud.
Uiteindelijk opgestaan. Ik moest nu het gaasje maar eens gaan vervangen, want het had nog aardig gebloed. Het probleem was dat het helemaal vast geplakt zat door het bloed. Dit deed echt pijn. Onder het water gehouden, wond weer open, maar ik kreeg het wel met pijn en moeite los. AU! Douchen, nieuwe pleister, op pad.
Ben naar de bus gelopen, maar die kerel vergat te zeggen waar ik eruit moest. Mocht ik voor niks de hele ronde mee rijden, tot we omkeerden en hij uiteindelijk zei waar ik er wel uit moest. Sightseeing voor bijna niks. Nog 2KM lopen naar de ingang van de plantage, maar kon onderweg al wat foto's schieten. Bij de ingang was het nog wel bijna een kilometer, maar ik kreeg nu een lift aangeboden van de bewaker op z'n brommertje, terwijl hij dat stukje even voor gids speelde.
Ik heb een beetje rond gekeken. Je kon in de fabriek kijken en ben daarna naar het restaurant gegaan om thee te drinken. Thee, wat een uitvinding. Ik hou ervan. Ik heb 2 keer genomen, een keer zwarte thee en mijn favoriet, munt thee. Allemaal van de plantage.
Nu moest ik terug lopen, 2KM, en nog verder voor de volgende bestemming, een aardbei kwekerij. Alles is hier aardbei, overal. Ik heb niet echt rond gekeken hier, maar heb wel een belachelijk zoete aardbei milkshake op en een aardbei cake, die best tegenvielen (de aardbeien cake van van Woerekom, dat zijn de beste, vind ik). Stukje verder was een butterflyfarm, waar naast vlinders ook slangen en andere insecten waren. Achter glas vind ik de meeste insecten geweldig om te zien, zeker als ze zo groot zijn. De King Grasshopper is mij te groot om op te eten. Kijk in Thailand wel naar kleinere. Verder gelopen naar een Chineese tempel, die ik vond tegenvallen. Voor foto's, maar ook om te gewoon te bekijken. Het laatste wat ik wilde doen was een korte jungletrekking maken, maar het begon te regenen, dus ik heb het laten zitten. Ik besefte me ook dat ik rond de 10KM gelopen had deze dag. Heb de bus gepakt en ben terug gegaan, ik had honger gekregen. Ik moest ook alles weer inpakken en ik moest toch ook alweer vroeg op, want de bus zou om 8:00 vertrekken naar Penang. Ik vond het hier voor 2 dagen meer dan genoeg. Maar eerst bij terugkomst in Tanah Rata had ik een echte lineaal gekocht, zodat ik 's avonds toch m'n ding kon doen.
Uieindelijk werd het toch nog wel laat, want ik heb nog effe met het thuisfront gebeld, wat ook alweer lang geleden was.
Ik heb de Belgen ook niet meer gezien, maar heb 'm mijn blog adres gegeven, dus als je dit leest Curd, "Hoi".