Lekker door het bos lopen en bootje varen

Donderdag 16 november

7:45 opgestaan. Ik heb betaald voor het ontbijt, dus die wil dan ook wel. Om 8:50 zou de gids er zijn. Geen gids en geen boot. Die kwam pas 20 minuten later. Maakt ook niet uit, heb geen haast, maar ben toch westers, dus waar blijft die gast dacht ik toch wel.
We gingen een trekking doen door de jungle naar Teresek Hill. Kan je ook makkelijk alleen, maar nog steeds, die gast kan je van alles vertellen, wat ik natuurlijk ook allemaal onthoud. Was wel pittig, maar die berg op Bali was nog steeds het zwaarst en wat heb ik toch een goede conditie. Zeker als je bijna alleen nog nuchter leeft. We waren nu met drie Edenaren en een gids. Wij zijn heel wat gewend, want wij hebben de Ginkelse hei en de Veluwe.
Bovenop de top was het een mooi uitzicht zo over de vallei en ik vroeg me af waarom wij helemaal geen enkele bloedzuiger hebben gezien. Ik had gehoord dat je helemaal vol kwam te zitten. Nacht safari had ik sokken over m'n trainings broek gedaan, maar zelf daar zouden ze door komen. Niks. En nu loop ik met blote voeten in sandalen en weer niks. Balen... Met de muggen valt het eigenlijk ook wel mee hier.
Uiteindelijk kom je hier voor de Canopy Walk. De touwbrug van 45 meter door de boom toppen. Ach, best leuk.
Wat ik hier geleerd heb is dat een Rotan stoel, Rotan heet omdat die plant (liaan) hier zo heet. Tja, het had normaal mijn intresse niet waarom een meubel zo heet, maar nu weet ik dat ook. En ik weet hoe weinig olifanten (600), tijgers (200) en neushoorns (5) hier nog leven. Dit is allemaal volgens de gids. Hij had nog een paar olifanten pootafdrukken aangewezen die je via het pad zo de jungle in zag gaan. Mooi om te zien. Met de boot weer terug voor de lunch en na de lunch weer het volgende onderdeel.

Heb in de tussentijd wat dagfoto's gemaakt en een uurtje geslapen voordat we naar de Orang Asli zouden gaan. Dit zijn de orginele bewoners van de jungle en we mochten een kijkje nemen in hun dorp wat 4 hutten heeft, of vijf... Met het bootje kwam je daar over de rivier. Ze verplaatsen elke 2 jaar en ze leven nog traditioneel. Ze hebben geen geloof en geen feestdagen. De gids zei, loop maar rond en neem foto's, dat is geen probleem. Maar voelt wel ongemakkelijk, zo effe bij iemand binnen te lopen, of als een baby de borst krijgt even een plaatje te schieten. Toch heb ik wel geteld 3 foto's gemaakt. Ik moest aan een caberatier denken (welke ook alweer) over een Afrikaan met een Unox muts en legging. Hier zag ik er een lopen met een Dickies onderbroek en een ander had een shirt aan van Slayer. Leip! Deze mensen komen toch wel in de buurt van het uiterlijk mijn moeder (hehe).
We hebben gezien hoe ze vuur maken. Binnen 30 seconden rookt het en binnen een minuut heb je vuur. Net als op TV. Iedereen mocht met een blaaspijp blazen, maar niet met de giftige pijltjes. Ook lieten ze zien hoe ze die maakten. Daarnaast heb ik m'n eerste bidsprinkhaan gezien. Mooi beestje. Het is alleen jammer dat ook zij er zo'n bende van maken met plasic en andere rotzooi.
Als laatste gingen we met de boot door zeven stroom versnellingen, waardoor je echt zeiknat werd. Fijn.
Bij terugkomst had je een vrije avond, dus ik heb geinternet en om 19:30 was er weer eten. Ik moest nog inpakken en ik had me al meer dan een week niet geschorren, dus ik had zowaar een baard. Niet echt interresant, maar nu weet je dat ook. Wat moet ik zeggen van de volle tour, hmm, tja, voor minder geld had het ook gemogen.
Omdat ik nog zoveel tijd over had ben ik nog een rondje gaan lopen, waarbij ik op een gegeven moment geritsel in de bosjes hoorde. Opeens kwam er een zwijn uit de bosjes gerend en ik schrok zo erg dat ik 10 meter naar achter sprong/rende. Ik durfde ook niet meer langs deze weg, want ik kon 'm nog horen. Ben nu maar over een veldje gelopen.

Ta-daa, dat was het. De dag hierna naar de Cameron Highlands voor een nieuw avontuur.